Fun Fact! Het woord ‘meten’ komt van het 14e-eeuwse woord ‘mesuren’: verdelen, opdelen. Het doet me denken aan een taart dat je in stukjes deelt, zoals je met rekenen leert. Wanneer je meet, neem je iets geheels en splitst het uit elkaar. Bij het meten van jezelf doe je hetzelfde: je verdeelt jezelf in stukjes; je scheidt je persoon van je resultaten. Je bent nu hier of dit en wilt daar heen. Best handig als je keiharde topprestaties wilt neerzetten, maar als je op zoek bent naar geluk, zou ik het afraden. Wanner je jezelf meet geef je namelijk een signaal naar je hersenen dat je het nog niet bent, je nog niet voldoende bent en beter moet worden.
Het is zo verleidelijk om een maatstaf te kiezen (dagelijkse routines, volgers op social media, bankrekeningsaldo, cv-upgrades, complimenten van anderen) en die vervolgens te laten samensmelten met je identiteit. Ben ik wel succesvol als dit mijn salaris is? Ben ik wel sportief als ik “maar” 3 keer in de week sport? Als we onszelf zo opdelen, volgt er onvermijdelijk iets: wat je nu meet, moet worden gemaximaliseerd. Ik sta nu hier, maar mijn broer staat hier, moet ik daar niet ook naartoe? Net zoals toen we kinderen waren, is onze neiging om rond te kijken naar hoe groot het stuk taart van de rest van de familie is en het te vergelijken met wat jij gekregen hebt. Het leven is, zonder dat we het weten, in een grote competitie.
De waarheid (die we allemaal kennen!) is dat alles wat het belangrijkst is, niet kan worden opgedeeld in stukjes. Deze dingen die ertoe doen – je authentieke zelf, liefde, vriendschap, creativiteit, vrijgevigheid, doel – zijn altijd geheel. Ze kunnen niet worden verdeeld, dus ze kunnen niet worden gemeten. En omdat ze niet kunnen worden gemeten, kunnen ze niet worden beconcurreerd. En omdat ze niet kunnen worden beconcurreerd, verbinden ze ons met elkaar. En omdat ze ons met elkaar verbinden, maken ze ons gelukkig.
Jij bent één geheel, met zó veel variabelen dat je niet vergeleken kunt worden met een ander. Tot dat je opgedeeld wordt en er naar ieder individueel stukje van jou gekeken wordt. Onthou, je bent veel meer dan dat ene stukje. Waar je in het een misschien te kort schiet, vul je met het ander aan. Je hebt alles wat je nodig hebt en had kunnen wensen.
Liefs,
Jessy